Uczniowie naszej szkoły uczestniczą w projekcie „Edukacja Młode Horyzonty” – zapoznają się z filmami poruszającymi ważne dla współczesnego człowieka tematy, takie jak: samotność, ekologia, szukanie tożsamości w szybko zmieniającej się rzeczywistości. Filmy są poprzedzone prelekcją, a po każdym filmie młodzież uczestniczy w dyskusji. W pajęczańskim kinie „Świteź” pogadanki na temat obejrzanych filmów prowadzi pani Anna Kubarycz – poetka.
W środę, 20 listopada 2024 roku młodzi widzowie z ZS w Pajęcznie, uczniowie klas II A , II b, II c, IId, III a, IIIb, III d, IV b1, pod opieką polonistek: pani Bożeny Szczerkowskiej i pani Izabeli Kosowskiej udali się na kolejny wyjątkowy seans w kinie „Świteź”. Tym razem obejrzeliśmy francusko-niemiecko-bułgarski film w reżyserii M. Lazarova o zagadkowym tytule „Aga”. Rekomendacje projektu wskazywały następujące pojęcia kluczowe: natura, ekologia, psychizacja krajobrazu i slow cinema. I to naprawdę był film w stylu slow, przeniósł widzów w zupełnie odmienny świat. Mała jurta ze skór zwierzęcych, gdzieś w środku śnieżnej Jakucji, dwoje starszych ludzi, mąż i żona – także ubranych w tradycyjne stroje ludów Północy: skórzane spodnie, futrzane kurtki i czapki. Towarzyszy im pies. Życie, jakie prowadzą jest niezwykle spokojne, może się wydawać monotonne. Krajobraz także jednostajny , wszędzie białe, śnieżne płaszczyzny. I ta magia chwil i dźwięków: skrzypienie śniegu pod butami, krakanie kruka, trzask ognia w piecyku. Widzowie są wciągani surową rzeczywistość i poznają uczucia tych, jakże oszczędnych w wyrażaniu emocji, ludzi. W filmie wszystko dzieje w tempie slow. A jednak poznajemy pragnienia bohaterów, głównie tęsknotę za ich córką, tytułową Agą, która opuściła rodzinę i pracuje gdzieś daleko w kopalni diamentów. Dla rodziców to nie diamenty są cenne, ale rodzina, bliskość i życie w swoim miejscu na Ziemi. Natura jest im bliska, przemawia symbolami i snami, pomaga wiele zrozumieć. Film kończy scena spotkania ojca z córką, dopełnia się ich historia.
Dla młodzieży film był na pewno egzotycznym obrazem – spokojnym i pełnym języka symboli, bogatym mimo swej surowości. Pozwalał dostrzec to, co w życiu ważne, a często pomijane w natłoku bodźców, którymi jesteśmy bombardowani we współczesnym świecie.
